رادیولوژی شانه و بازو در منزل

  جهت تماس کلیک کنید   2838 690 0919

مفصل شانه و بازو

رادیولوژی شانه و بازو در منزل جهت مشاهده آناتومی استخوان های کمربند شانه ای و شکستگی های شانه و بازو بسیار مناسب است. مفصل شانه یک مفصل حرکتی بسیار مهم در بدن است که اتصال بین استخوان‌های بازو و قسمت بالایی تنه را فراهم می‌کند. مفصل شانه دارای ساختارهای مختلفی است که شامل گلنوئید، کپسول مفصلی، عضلات، و لیگامان‌ها می‌شود. برای ارزیابی مفصل شانه، می‌توان از ابزارهای تصویربرداری مختلفی مانند رادیولوژی، سونوگرافی، یا مغناطیس هسته‌ای (MRI) استفاده کرد. این ابزارها به پزشک اطلاعات دقیقی در مورد ساختارها و وضعیت مفصل شانه ارائه می‌دهند.

دلایل انجام تصویربرداری مفصل شانه و بازو شامل موارد زیر می‌شوند:

1. آسیب و آلتراسونوگرافی: - برای ارزیابی آسیب‌های عضلانی و افتراقی بخش‌های مختلف مفصل شانه.

2. رادیولوژی (X-ray): - برای تشخیص شکستگی‌ها، آسیب‌های استخوانی، و امور دیگر مرتبط با استخوان‌ها.

3. MRI (مغناطیس هسته‌ای): - برای مشاهده دقیق‌تر و تشخیص مسائل نرم‌افزاری نظیر آسیب‌های غضروفی، التهابات، یا ترکیب‌های مفصلی.

4. CT Scan (توموگرافی کامپیوتری): - برای تصویربرداری با دقت بالا و دریافت اطلاعات دقیق‌تر از ساختارهای استخوانی. هر یک از این روش‌ها بسته به نیاز پزشک و نوع مشکل ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.

شکستگی شانه معمولاً به شکستگی استخوان‌های شانه و بازو اشاره دارد. شکستگی‌های شانه می‌توانند در اثر حوادث مختلف اتفاق بیفتند، از جمله:

1. شکستگی سر شانه (Fracture of the Humeral Head): - شکستگی در بخش بالایی استخوان شانه که باعث می‌شود سر استخوان شانه آسیب ببیند.

2. شکستگی گلنوئید (Glenoid Fracture): - شکستگی در سطح گلنوئید، که قسمتی از استخوان داخل شانه است.

3. شکستگی شانه در میانه (Midshaft Humerus Fracture): - شکستگی در بخش میانه استخوان شانه.

4. شکستگی فراقوس (Fracture of the Greater Tuberosity): - شکستگی در برآمدگی بزرگ (فراقوس) استخوان شانه که نقطه اتصال عضلات است.

5. شکستگی فراپروکسیمال (Proximal Humerus Fracture): - شکستگی در نزدیکی سر شانه که شامل مناطق مختلف می‌شود. علائم شکستگی شانه ممکن است شامل درد شدید، تورم، قهوه‌ای شدن یا آب شدن ناگهانی شانه، محدودیت در حرکت و تحول در شکل شانه باشد. تشخیص نهایی و تداوم درمان به دنبال ملاقات با پزشک و انجام تصویربرداری مانند رادیولوژی (X-ray)، سونوگرافی یا MRI است. درمان معمولاً شامل استراحت، استفاده از طوق یا کمربند شانه‌ای، فیزیوتراپی، یا در موارد شدیدتر جراحی می‌شود.

جااندازی شانه و بازو

جا اندازی شانه و بازو توسط پزشک یا تخصصی معالج انجام می‌شود. این فرآیند به منظور به حالت طبیعی بازگرداندن استخوان‌های شانه به موقعیت صحیح انجام می‌شود. انجام جااندازی نیاز به تخصص و دقت دارد و باید توسط یک حرفه‌ای انجام شود. در زیر، تعدادی از روش‌های متداول جااندازی در رفتگی شانه و بازو آورده شده است:

1. جااندازی از طریق حرکت عقب: - در این روش، فرد با رفتگی شانه به سمت عقب خم می‌شود تا سر استخوان شانه در مفصل قرار گیرد.

2. جااندازی با استفاده از ترکیب دارویی: - برخی از موارد رفتگی شانه با استفاده از داروهای مخصوص می‌توانند جااندازی شوند. این داروها می‌توانند عضلات را آرام کنند و انسداد مفصل را کاهش دهند.

3. توسعه نیروی عضلات: - برخی از تمرینات فیزیوتراپی به منظور تقویت عضلات محیطی شانه و بازو می‌تواند به جااندازی و پیشگیری از رفتگی شانه کمک کند.

4. جراحی: - در مواردی که رفتگی شانه به صورت مکرر باشد یا در موارد شدید، جراحی ممکن است لازم باشد. جراحی با هدف تقویت و بازسازی استخوان و بافت‌های مفصلی انجام می‌شود. هر جااندازی باید توسط پزشک متخصص یا متخصص فیزیوتراپی انجام شود. استفاده از روش مناسب بستگی به نوع و شدت رفتگی دارد، و تصمیم نهایی توسط پزشک براساس معایب و مزایای هر روش گرفته می‌شود.

تصویربرداری رادیولوژی از شانه و بازو در منزل

برای تصویربرداری رادیولوژی از شانه و بازو، معمولاً از روش‌های زیر استفاده می‌شود:

1. رادیولوژی معمولی (X-ray): - X-ray یکی از روش‌های پرکاربرد برای تصویربرداری استخوان‌ها است. با این روش، تصاویر دو بعدی از استخوان‌ها و مفاصل به دست می‌آید. X-ray برای تشخیص شکستگی‌ها، آسیب‌های استخوانی، عفونت‌ها، و تغییرات مفاصل مورد استفاده قرار می‌گیرد.

2. سونوگرافی (اولتراسونوگرافی): - سونوگرافی از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر از داخل بدن استفاده می‌کند. این روش برای تصویربرداری عضلات، کیست‌ها، و مفاصل نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

3. MRI (مغناطیس هسته‌ای): - MRI از میدان‌های مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر برداری از نرم‌افزارهای داخلی بدن استفاده می‌کند. این روش برای تصویربرداری با دقت بالا از نرم‌افزارهای مفصلی، غضروف، عضلات، و بافت‌های نرم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

4. CT Scan (توموگرافی محاسبه‌ای): - CT Scan با استفاده از پرتوهای ایکس به شکل متقاطع تصاویر از بدن ایجاد می‌کند. این روش برای تصویربرداری از استخوان‌ها و ساختارهای بافتی با دقت بالا استفاده می‌شود. تصمیم در مورد انتخاب روش تصویربرداری بستگی به نوع مشکل و سوالات پزشکی دارد. پزشک شما بر اساس اطلاعات معینی که می‌خواهد به دست آورد، یک یا ترکیبی از این روش‌ها را ممکن است توصیه کند.

درمان شکستگی‌های مفصل شانه و بازو

درمان شکستگی‌های مفصل شانه و بازو به شدت به نوع و شدت شکستگی، موقعیت استخوان‌ها، و وضعیت کلی بیمار بستگی دارد. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. جااندازی (Reduction): - در بسیاری از موارد شکستگی‌های مفصل شانه و بازو، جااندازی به عنوان یک مرحله اولیه درمان مورد نیاز است. این عمل به منظور بازگرداندن استخوان‌ها به موقعیت صحیح و جلوگیری از تنگی یا عدم حرکت استفاده می‌شود.

2. طوق یا کمربند شانه‌ای: - استفاده از طوق یا کمربند شانه‌ای (Sling) می‌تواند به حمایت از استخوان‌ها در مرحله اولیه بهبود کمک کند و حرکت‌های ناخواسته را محدود کند.

3. تراژی: - در بعضی از مواقع، استفاده از تراژی (Tray) یا افزایش فشار می‌تواند استخوان‌ها را در جای خود نگه دارد.

4. داروها: - ممکن است پزشک داروهای ضد التهابی یا دردآورها تجویز کند تا به کنترل درد و التهاب کمک کنند.

5. فیزیوتراپی: - فیزیوتراپی می‌تواند برای تقویت عضلات محیطی، بهبود حرکت مفاصل، و افزایش انعطاف‌پذیری مورد استفاده قرار گیرد.

6. جراحی: - در برخی از شکستگی‌های جدی، جراحی ممکن است لازم باشد. این شامل استفاده از میخ‌ها، پیچ‌ها، یا دستگاه‌های فلزی برای استحکام بخشی از استخوان می‌شود. مهم است که هر فردی بستگی به نوع شکستگی و وضعیت جسمی خود نیاز به بررسی و درمان دقیق داشته باشد. پزشک شما می‌تواند با توجه به موقعیت خاص شما، یک برنامه درمانی مناسب تنظیم کند.

شکستگی‌های استخوان بازو (هومروس)

شکستگی‌های استخوان بازو (هومروس) ممکن است در نواحی مختلف این استخوان اتفاق بیافتد. در زیر، تعدادی از انواع شکستگی‌های هومروس ذکر شده است:

1. شکستگی سر هومروس (Humeral Head Fracture): - شکستگی در بخش بالایی استخوان هومروس، یعنی در سر هومروس.

2. شکستگی فراقوس (Greater Tuberosity Fracture): - شکستگی در بخش برآمدگی بزرگ (فراقوس) استخوان هومروس.

3. شکستگی کمربند خارجی (Shaft Fracture): - شکستگی در بخش میانی یا کمربند خارجی استخوان هومروس.

4. شکستگی گلنوئید (Glenoid Fracture): - شکستگی در سطح گلنوئید، که نقطه اتصال با استخوان لگن (آرنج) است.

5. شکستگی مارپیچی (Spiral Fracture): - شکستگی مارپیچ، که خط شکننده شکل مارپیچ دارد و اغلب در بخش میانی استخوان هومروس اتفاق می‌افتد.

6. شکستگی شانه‌ای (Proximal Humeral Fracture): - شکستگی در نزدیکی سر هومروس، که شامل ناحیه‌های مختلف این بخش می‌شود. هر نوع شکستگی نیاز به تشخیص و درمان مختصر خود دارد و معمولاً توسط پزشک تشخیص داده می‌شود. درمان ممکن است از جااندازی ساده تا جراحی پیچیده بستگی به نوع و شدت شکستگی داشته باشد.

نحوه انجام رادیولوژی در منزل شانه و بازو